دراژه کشمش تلخ

توضیحات

دراژه کشمش تلخ

نسل من که دهه شصتی های نازنین باشند، خوب یادشون هست که از وقتی بچه بودیم تمام قشنگی های عید نوروز یه طرف، خوردن انواع و اقسام شیرینی و شکلات و آجیل هم یه طرف. در دورانی که تنها گزینه های خارجی برای ما هوبی و مارس و مترو بود که اونم فقط هر وقت خدا می خواست می خوردیم، یه چیزی اومد به اسم شوکومارس! قلقلی های کوچولویی که اون زمان وسطش نخودچی و کشمش و فندق و بادام بود. مشت مشت می خوردیم!

بعدها که ما بزرگتر شدیم و دنیا پیشرفت کرد و دوران جنگ تمام شد و به اصطلاح دروازه های جهان یه کوچولو به روی ما باز شد، (حالا کاری نداریم فقط لاش باز شد!!!!) و دو کلاس انگلیسی یاد گرفتم و چار تا شکلات خارجی دیدیم و اینترنت چرخیدیم و اینا…… فهمیدیم اسم این قلقلی های کوچولوی کاکائویی خوشمزه، دراژه هست…… حالا حساب کن دراژه بادام وسطش دونه بادوم باشه. یعنی برای عاشقان آجیل و بادام. یه دونه بادوم رو در وسط یه لایه شکلات بین دندونات گاز بزنی……..

در روم باستان نانوا و شیرینی پزی به نام جولیوس دراگاتوس، روی دانه های بادام را با عسل روکش می کرد. این شیرینی اشرافی که دراگاتی نامیده می شد در مراسم و جشن های ثروتمندان پرطرفدار بود.

dragée s are thought to originate in ancient Rome, where honey-covered almonds were introduced by a Roman baker and confectioner named Julius Dragatus. His confections were called dragati and were served by nobility at weddings and births.